بیمه درمانی خصوصی در آلمان

هزینه بیمه سلامت عمومی درصدی از درآمد شما می باشد. اگر درآمد کمتری داشته باشید، کمتر پرداخت می کنید. اگر ALG I یا Bürgergeld دریافت کنید، نیازی به پرداخت بیمه درمانی توسط شما نمی باشد و توسط اداره کار پرداخت می شود.

اگر Pflichtversichert هستید، بیمه‌گران سلامت عمومی باید شما را بپذیرند، حتی اگر مشکلات سلامتی جدی دارید. شما به دلیل وضعیت بد سلامتی خود پول بیشتری نمی پردازید. بیمه‌های خصوصی از یسمه کردن افرادی که مشکلات جدی سلامتی دارند امتناع می‌کنند، یا از آنها هزینه بیشتری دریافت می‌کنند.

بیمه سلامت عمومی٬ فرزندان و همسر بیکار شما را نیز پوشش می دهد. اگر همسر شما کمتر از 485 یورو در ماه درآمد داشته باشد، تحت پوشش قرار می گیرد. با بیمه خصوصی، برای هر فردی که تحت پوشش قرار می دهید، هزینه پرداخت می کنید. اگر قصد دارید بچه دار شوید، بیمه سلامت عمومی اغلب بهترین گزینه است.

وقتی به پزشک مراجعه می کنید، کارت بیمه خود را نشان می دهید و مراقبت های بهداشتی دریافت می کنید. نیازی نیست به میزان پوشش بیمه ، بازپرداخت یا فرانشیز فکر کنید. هیچ کاغذ بازی وجود ندارد.

اگر درآمد بالایی دارید، هزینه بیشتری پرداخت می کنید. اگر جوان، سالم و با درآمد خوب هستید، بیمه درمانی خصوصی اغلب ارزان تر است.

با بیمه سلامت عمومی، باید مدت زمان بیشتری برای قرار ملاقات با پزشک صبر کنید. یافتن روان درمانگر یا اورولوژیست که بیمه سلامت عمومی را بپذیرد، سخت است. با بیمه درمانی خصوصی، می توانید سریعتر به پزشک مراجعه کنید.

بیمه سلامت عمومی مراقبت های لازم را پوشش می دهد، نه تجملات. اگر درمان های خاصی می خواهید، باید هزینه اضافی را خودتان بپردازید. به عنوان مثال، فقط پر کردن دندان های آمالگام را پوشش می دهد. اگر پرکننده های کامپوزیت می خواهید، باید تفاوت را بپردازید. تمیز کردن دندان به طور کامل پوشانده نمی شود. عینک به ندرت پوشش داده می شود. بیمه خصوصی به شما امکان می دهد پوشش بهتری را انتخاب کنید.

اگر شما یک خوداشتغال هستید و به تازگی از یک کشور غیر اتحادیه اروپا نقل مکان کرده اید، دریافت بیمه سلامت عمومی واقعا سخت است. شرکت های بیمه دولتی مجبور نیستند افراد خوداشتغال را پوشش دهند. بیشتر مشاغل آزاد مهاجر مجبور به انتخاب بیمه درمانی خصوصی یا مهاجر هستند.